Onlangs kondigde ING aan dat zij de gegevens van haar klanten, zoals banktransacties, wil gaan verkopen aan commerciële partijen, zodat zij hiermee marketingacties kunnen houden. Dus stel jij koopt je boodschappen elke zaterdag bij de Albert Heijn en je betaalt met je pin, dan ontvang je na een tijdje een aanbieding van Jumbo in je e-mailbox. ING heeft hiermee een discussie op gang willen brengen hoe je als bank in de toekomst kunt verdienen aan de enorme hoeveelheid data die je opslaat voor je klanten. Het hek was van de dam, want zowel politiek, bedrijfsleven als veel consumenten begonnen over privacy en dat dit toch echt niet kon. Maar ergens is het geen gekke gedachte en sterker nog, het gebeurt al op andere fronten.

Big data is een term die voor marketeers de komende jaren steeds belangrijker gaat worden. Met z’n allen verzamelen en produceren we enorme hoeveelheden data. Denk alleen al eens aan alle systemen waar je een “eigen account” hebt; al deze systemen hebben informatie van jou en als je dit met elkaar koppelt kun je tot nieuwe inzichten komen. Grote gevaar hierbij is wel dat er veel vanuit de data wordt gedacht – “ik heb veel dus dan moet daar wel iets uit te halen zijn” – in plaats vanuit het doel dat je er mee hebt. Wat wil je bereiken? Wat heb je daarvoor nodig? Kijk dan of je dit uit Big data kunt halen.

In het boek “De Big Data Revolutie” van Viktor Mayer-Schonberger en Kenneth Cukier wordt ook gekeken naar de mogelijkheden die Big data biedt. Zij beschrijven hoe de wereld hierdoor anders georganiseerd wordt. Niet huisartsen en poliklinieken die aankondigen wanneer een griepvirus zich aandient, maar Google – omdat er zoveel wordt gezocht naar de kwalen die horen bij een griepvirus. Hoe kun je als marketeer hier iets mee doen? Het biedt kansen voor bedrijven om hun dienstverlening nog beter af te stemmen op de consument.

Is het dan zo vreemd dat een bank haar data ook beschikbaar stelt? In principe niet. Alleen wij moeten er nog aan wennen dat het ook echt gebeurt. Ergens weten we het al wel, want als wij nu naar Zalando gaan om schoenen te kijken komen we hun advertenties vervolgens de hele dag tegen op andere websites. Ergens willen we het ook, want de stapel folders elke week op de mat met dingen die ons niet interesseren zijn maar jammer tijd (en papier). Maar waar de discussie volgens mij ook over gaat is het niet op straat willen leggen van je hele leven.

We delen van alles via Facebook en andere sociale media over wat we doen en hoe leuk we leven. We kiezen hier wat we willen laten zien aan de rest van de wereld. Maar onze bankafschriften laten een stukje van de werkelijkheid zien. Dat we telkens teveel geld uitgeven aan dingen die soms niet zo leuk zijn, bijvoorbeeld boetes voor te hard rijden (wat zou je als marketeer daarmee kunnen doen?). Of dat we rood staan terwijl we doen alsof we genoeg geld hebben. De discussie van Big data gaat hiermee steeds vaker richting de discussie van Big Brother en daar willen we altijd nog ver van verwijderd blijven.

Dit artikel verscheen al eerder als column in Kijk op Oost Nederland.